Jak sportretować ludzkie wnętrze, оpowiedzieć o tym, co mniej lub bardziej starannie ukrywamy? Jak byś zilustrował stan swojej duszy w tej chwili? W projekcie "Portrety" podjęłam się próby pokazania stanów wewnętrznych ludzi. Chciałam pokazać żywą naturę widoczną “jak na talerzu”.
Cykl jest bardzo osobistym projektem, próbą zrozumienia bliskich ludzi i samoanalizy. Identyfikuję się z każdym "Portretem", znam te wszystkie stany wewnętrzne a cały cykl można nazwać moim autoportretem. Cieszę się, że te obrazy są odczytywane i rozumiane przez bardzo różnych ludzi. Lubię rozmawiać o nich z widzami. Każdy widzi w nich coś swojego, każdy ma własnego faworyta wśród "Portretów", interpretacje i odbiór tych prac są często dla mnie zaskakujące i potrafią się diametralnie różnić. Ogromna ilość informacji zwrotnej jest dla mnie znakiem, że szczerość i ogromny wysiłek emocjonalny, który włożyłam w stworzenie tego cyklu nie poszły na marne.
Centralnym elementem kompozycji w moim projekcie jest talerz. Stwierdziłam, że skoro jesteśmy "naczyniami" spróbuję pokazać portrety ludzkich wnętrz przy pomocy prawdziwego naczynia. Talerz wydawał się idealnym kandydatem ze względu na otwartą formę, kształt koła i dodatkowe skojarzenia związane z tym przedmiotem i jego kształtem. W kompozycjach używałam prostych, codziennych przedmiotów, które przywołują indywidualne myśli i wspomnienia, ale mają też dodatkowe symboliczne znaczenia. Czarne tło ma pozbawić “portrety” kontekstu i nawiązuje do mojej ulubionej stylistyki portretów tworzonych w epoce baroku. Nawiązanie do portretów ludzi można odnaleźć również w tym, że fotografie są pionowe, a zastosowane oświetlenie (z boku, z góry) jest często wykorzystywane w portretowaniu ludzi. Żadna z fotografii nie została zmanipulowana w Photoshopie.
Cykl jest bardzo osobistym projektem, próbą zrozumienia bliskich ludzi i samoanalizy. Identyfikuję się z każdym "Portretem", znam te wszystkie stany wewnętrzne a cały cykl można nazwać moim autoportretem. Cieszę się, że te obrazy są odczytywane i rozumiane przez bardzo różnych ludzi. Lubię rozmawiać o nich z widzami. Każdy widzi w nich coś swojego, każdy ma własnego faworyta wśród "Portretów", interpretacje i odbiór tych prac są często dla mnie zaskakujące i potrafią się diametralnie różnić. Ogromna ilość informacji zwrotnej jest dla mnie znakiem, że szczerość i ogromny wysiłek emocjonalny, który włożyłam w stworzenie tego cyklu nie poszły na marne.
Centralnym elementem kompozycji w moim projekcie jest talerz. Stwierdziłam, że skoro jesteśmy "naczyniami" spróbuję pokazać portrety ludzkich wnętrz przy pomocy prawdziwego naczynia. Talerz wydawał się idealnym kandydatem ze względu na otwartą formę, kształt koła i dodatkowe skojarzenia związane z tym przedmiotem i jego kształtem. W kompozycjach używałam prostych, codziennych przedmiotów, które przywołują indywidualne myśli i wspomnienia, ale mają też dodatkowe symboliczne znaczenia. Czarne tło ma pozbawić “portrety” kontekstu i nawiązuje do mojej ulubionej stylistyki portretów tworzonych w epoce baroku. Nawiązanie do portretów ludzi można odnaleźć również w tym, że fotografie są pionowe, a zastosowane oświetlenie (z boku, z góry) jest często wykorzystywane w portretowaniu ludzi. Żadna z fotografii nie została zmanipulowana w Photoshopie.